YOEP & JIJ de podcast –ADHD en het gezin 

ADHD. Als je het woord hoort, heb je vast meteen een beeld in je hoofd. Een kind dat niet stil kan zitten, dat van hot naar her rent en niet lijkt te luisteren. Maar wat als dat beeld niet compleet is? Wat als ADHD ook stil kan zijn, dromerig, of juist vol creatieve energie? 

In deze aflevering van YOEP & JIJ de podcast gaat host Lisette Toebes in gesprek met GZ-psycholoog Suzanne Hermans en jeugdarts Dinemarie Teunissen. Ze nemen je mee in de wereld van ADHD zoals die er in de praktijk uitziet – in gezinnen, op school, en in het hoofd van een kind. Suzanne spreekt niet alleen als professional, maar ook als moeder van vier kinderen, waarvan drie met ADHD. “Van heel druk en impulsief tot dromerig en traag. Alle varianten zitten bij ons aan tafel.” 

Het gesprek is open, nuchter en vol herkenning. Niet om te vertellen hoe het moet, maar om samen te onderzoeken hoe het ook kan. 

Geen onwil, maar onmacht 

Een centrale gedachte in het gesprek is het verschil tussen onwil en onmacht. Het is een verschuiving in denken die veel kan veranderen. “Vooral als je als ouder dan de insteek hebt van: hij luistert niet, in plaats van: het lukt niet,” zegt Suzanne. “Dan kan de frustratie al wat zakken. De situatie is nog steeds lastig, maar je reactie verandert.” 

Het helpt als ouders hun kind niet alleen zien als ‘ADHD’er’, maar als geheel. Met sterke kanten, met humor, met sociaal gevoel. Niet alles is het gevolg van ADHD. Een kind is meer dan een diagnose.

Wanneer loop je vast? 

Niet elk kind dat druk is, heeft ADHD. En niet elk kind met ADHD heeft problemen. Maar zodra het vastloopt – thuis, op school, in vriendschappen – kan het helpend zijn om verder te kijken. Het gaat vaak niet alleen om het gedrag, maar ook om de impact op het dagelijks leven. “Kinderen kunnen echt ongelukkig worden,” zegt Suzanne, “omdat ze voelen dat ze het niet goed doen, ook al proberen ze het wél. Dat breekt je als ouder.” 

Diagnostiek met aandacht 

Bij YOEP wordt breed gekeken: niet alleen naar de klachten, maar ook naar het gezin, de geschiedenis, en mogelijke trauma’s. “Traumatische ervaringen kunnen gedrag oproepen dat lijkt op ADHD,” legt Dinemarie uit. “Daarom is het belangrijk om niet te snel conclusies te trekken.” 

Ook de invloed van slaap, prikkels en executieve functies komt aan bod. Suzanne lacht: “Wij zeiden thuis altijd: halverwege de trap begint een nieuw universum.” Een simpele opdracht – tandenpoetsen – kan al verdampen zodra een kind zich omdraait. En toch betekent dat niet dat het niet wil. 

En medicatie dan? 

Een veelbesproken onderwerp is medicatie. Wanneer wel, wanneer niet? Dinemarie is duidelijk: “Medicatie is nooit de eerste stap. Eerst is er begrip, aanpassing en afstemming. Pas als dat onvoldoende helpt, denken we aan medicatie.” En dat werkt bij elk kind anders.

Mijn dochter zei: als ik nu een opdracht maak op school, voel ik niet meer dat ik óók drie andere dingen moet doen. Dat is zó’n opluchting. 

Maar medicatie vraagt maatwerk. Rustig opbouwen, goed monitoren, en altijd blijven kijken naar wat een kind nodig heeft – en wanneer. 

Ouderschap met ADHD in huis 

Het ouderschap krijgt in deze aflevering alle ruimte. Hoe houd je het vol? Hoe blijf je ontspannen als het elke dag opnieuw lijkt te mislukken? Suzanne zegt: “Soms denk ik gewoon: vandaag is het wat het is. Niet perfect, maar wel goed genoeg.” 

Het helpt om je kind te betrekken in oplossingen. Samen afspreken wat werkt. “Mijn dochter hangt nu een whiteboard aan haar deur met hoe laat ze wakker gemaakt wil worden. Dat geeft haar regie en mij rust.” 

En soms is het oké om het even los te laten. “Laat je kind op zijn kamer eten als het aan tafel niet lukt,” stelt Dinemarie voor. “Dat maakt je geen slechte ouder. Het maakt je een ouder die zoekt naar wat wél werkt.” 

Meer dan een diagnose 

Deze aflevering biedt geen kant-en-klare antwoorden. Wel erkenning, nuance en ruimte om anders te kijken. Naar je kind. Naar jezelf. Naar het leven met ADHD in huis. 

Luister naar deze aflevering als je zoekt naar rust in de chaos, of gewoon wil begrijpen wat er speelt. Zoals Lisette het samenvat: 

Niet om te vertellen hoe het moet, maar om samen te onderzoeken wat werkt.